Piet Zegveld
Piet Zegveld (Renkum 1946) volgde zijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Vorming te Arnhem (1966-1971). In zijn werk, met name schilderijen en zeefdrukken maar ook sculpturen en computerkunst, hanteert hij een eenvoudige vormentaal. Vierkant, vlak, lijn en kader geven hem genoeg gereedschappen om zijn verhaal te vertellen. Zonder de toepassing van strenge construktivistische wetmatigheden maakt hij werk dat in compositorische aanpak wel verwantschap met het constructivisme doet vermoeden. Maar misschien doen we er beter aan om de eenvoud in compositie te vergelijken met wat in de minimale muziek gebeurt. Met minimale middelen zoveel mogelijk zeggingskracht proberen te realiseren. Ook het experimentele karakter van deze muziek is qua intentie terug te vinden in het werk van Zegveld. Hij is meer op zoek naar de grenzen van de regelmaat dan naar de wetmatigheden van de regelmaat. Het experimentele en het spontane zijn belangrijke drijfveren in zijn werk. Dit open karakter in zijn benadering ligt mede ten grondslag aan het subtilie en genuanceeerde beeld dat er uiteindelijke ontstaat waarin wij weer een overeenkomst zien met de klankrijkdom die in de minimale muziek gerealiseerd wordt.
OVER PIET ZEGVELD
De Arnhemse schilder[kunst]zeefdrukker Piet Zegveld (1946, Renkum) begeeft zich al jaren in de arena der hedendaagse schilderkunst met steeds dezelfde vierkantjes, kadertjes en cirkels als uitgangspunt. Met een meest minimale beeldtaal alles vertellen. Dat is zijn streven. Het beperken is een bewuste keuze, een door de kunstenaar verkozen keurslijf. Toch leidt dit geenszins tot verstarde kunst of alleen maar meer van hetzelfde. De schilderijen en zeefdrukken gaan over nuances, schoonheid, bekoring, een emotie, het zo wonderlijke schilderen zelf. En ook al oogt elk schilderij als de rust zelve voor elk resultaat is geknokt, zijn drastische schilderkunstige beslissingen genomen, grenzen verlegd, heeft de schilder zichzelf weten te verrassen.
VIERKANT, KADER, CIRKELS, LIJNEN
"De herkenning", "verandering bij duistemis", "kleurbalans in wit", "een impressie in oker". Zegveld's composities lijken identiek, maar elk schilderij staat of valt bij die ene extra, zo eigen schildertoets, dat subtiele lijntje, de zoveelste, zorgvuldig afgewogen extra laag over de vele eerder doordachte en doorleefde lagen. De vele lagen acrylverf, de toegevoegde pastellijn of het krijt maken samen het werk. Ze sturen de kijker in het beleven en nodigen uit er een eigen wereld bij in te vullen. Niet in de laatste plaats dagen ze de schilder uit na z'n geslaagde strijd een nieuwe strijd aan te gaan met weer diezelfde kaders, vierkanten en cirkels op een ander doek. Dat doek is niet toevallig bijna altijd vierkant. Zegveld is steeds op weg z'n verhaal anders te vertellen om als schilder tot het uiterste te gaan, alle registers open te trekken, tot de toppen van zijn kunnen te gaan. De kunstenaar maakt afwisselend zeefdrukken en schilderijen, maar voelt zich de laatste jaren steeds meer richting schilderkunst getrokken. Het directer schilderen past hem op dit moment meer dan het bewerkelijker, technischer zeefdrukken, waarmee hij eerder naam maakte.
DE PLEK
De verschillende werkplaatsen waartussen Piet Zegveld zich gedurende een werkweek beweegt zijn ordelijk. In de werkkamer, waar de grafische opdrachten tot stand komen, heerst orde. In het atelier lijkt iets meer sprake van lichte chaos, maar ook daar heeft alles z'n eigen plek. De tubes acrylverf, de pastels, de poetsdoeken, een wat uit de toon vallend, maar dierbaar schelpvormig schilderijtje, een plank waarop liefdevol in mooie doosjes opgeborgen zeefdrukjes liggen uitgestald, de talloze schetsjes die altijd vooraf gaan aan elk doek. Er tussenin een schilder, die integer en introvert weinig woorden over zijn kunst kwijt wil. Hij zegt het immers al met verf zo doortastend en trefzeker. Zegveld schreeuwt het niet van de daken. Hij schildert. Daar gaat het om. ONTWERPER, DRUKKER, SCHILDER Zegveld werd geboren in Renkum. Thuis werd hij niet direct gestimuleerd voor de kunsten te kiezen. Toch was het de schilder zelf al duidelijk dat het er van zou komen. Hij studeerde van 1966 tot 1971 aan de Akademie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Na het afstuderen zette hij een eigen grafische werkplaats op om zeefdrukken in opdracht van kunstenaars, galeries, ontwerpers en vormgevers te maken. Tot op heden vult hij een deel van zijn tijd nog met dit ontwerpen, drukken en vormgeven. Het plezier in het maken van een goed ontwerp en een mooi boekje lezen we ook af aan het resultaat waarin deze tekst een plek kreeg.
ZEEFDRUKKEN
Zegveld's eerste zeefdrukken ontstonden begin jaren tachtig. De techniek van het zeefdrukken leende zich uitstekend voor het maken van de strakke composities die de kunstenaar toen nog voor ogen stonden. Langzamerhand kwamen de nuances, de verschillende zachte tonen, waarmee Zegveld z'n zeefdrukken nu dikwijls in zo'n veertien tot zestien drukgangen opbouwt. Zegveld laat ermee zien dat zeefdrukken niet tot koele strakke kunst hoeft te leiden, een opvatting die bij menigeen leeft. Met zeefdrukken kun je heel schilderachtig werken, al zijn er weinigen die het doen. Zegveld schildert direct op de zeef en drukt met inkten die zowel dekkend als transparant zijn, volgens de klassieke methode.
DE NIEUWE UITDAGING, HET SCHILDEREN
Vanaf 1990 begon Zegveld als autodidact met schilderen in acrylverf op linnen, een discipline die een directer manier van werken van de kunstenaar verlangt. Hij koos voor acrylverf om met deze sneldrogende verf ook inderdaad snel te kunnen reageren. Ook hier zou zijn vertrekpunt steeds de geometrie en het constructivisme zijn. Het vierkont staat voor hem voor evenwicht en balans. De cirkel is een universeel symbool en teken. De lijn geeft richting. Deze bagage is de kunstenaar voldoende om van te schilderen en refereert niet aan de zichtbare werkelijkheid om hem heen of reizen naar verre landen. De kunstenaar reist tussen de vier muren van zijn atelier en in zijn fantasie. Dat is hem genoeg. Alle schilderijen hebben titels, die ze achteraf krijgen toegedicht en die er ook heel vanzelfsprekend bij horen. "Kompositie uit het landschap", "Het spel van kleuren", "Door het licht vervaagd". Geboren uit vele lagen en uit een proces dat tot in alle stadia zorgvuldig is overwogen. Bijna overbodig te melden dat Zegveld maar moeilijk afstand kan doen van een schilderij. Ondanks zijn liefde voor geometrie en construktivisme van verschillende grootmeesters als Modriaan, en van Doesburg, hanteert Zegveld vrijheid, het niet gebonden zijn aan de wetmatige theorieen. Toch roepen zijn schilderijen herineringen op aan kunstenaars als Mark Rothko, Cy Twombly en Cole Morgan, deze verwantschap voelt de kunstenaar zelf niet, hij is een bescheiden bezoeker van hedendaagse kunst,en vertoeft veel in zijn eigen atelier, zijn belevingswereld.
Thea Figee, september 1998
(uit zijn in de galerie verkrijgbare catalogus "Schilderijen en zeefdrukken")