Katrien Caymax
[...] Dan waren er de ogen. Zou ooit een vrouw me aankijken als één van Caymax' vrouwenfiguren, met die koude en toch smeulende ogen, als hoeri's, paradijselijk, dodelijk giftig als bittere amandelen, ik liet zonder ook maar één seconde na te denken mijn dierbaren in de steek en vertuide haven en goed. [...]
Geert Van Istendael
Katrien Caymax (1951) heeft heel haar volwassen leven aan de kunst gewijd. Ze studeerde grafiek en schilderkunst te Hasselt en verbleef na haar studies voor lange periodes in het buitenland. Zwervend bestaan In 1973 woonde ze twee jaar in Marokko. Dit betekende voor haar een eerste kennismaking met de Andalusische cultuur. Door omgang met Spaanse vrienden werden de mediterrane levenswijze en de Spaanse taal een deel van haar leven. In die periode waren er tentoonstellingen van haar werk in Rabat, Melilla en Malaga. In de loop van de volgende jaren bracht ze veel tijd door in een afgelegen bergdorp, dat verscholen ligt in de Picos de Europa. Ze werkte in Zwitserland en opende een atelier in Brussel. De Zwitsers uitgever Schindler bracht haar werk op de ArtFair in Basel en zorgde voor de verspreiding in Duitsland en Oostenrijk. Haar eerste etsen waren uitgevoerd in streng zwart-wit. Op zoek naar meer kleur, werd ze geconfronteerd met de beperkingen van de klassieke etstechnieken. Tijdens deze jaren van reizen en zoeken kwam ze terecht aan de universiteit van Belgrado. Hier leerde ze de basis kennen van de kleurengrafiek. Ze werkte samen met de meester - drukkers Craig Zamiello uit New York en Ludo Dooms in Brussel.
Vernieuwende grafiek
Katrien Caymax experimenteerde veel en zocht bewust naar
nieuwe oplossingen, die ze bijvoorbeeld vond in de industriële sector van
de oppervlaktebehandeling. Ze ontwikkelde na enkele jaren een totaal nieuw
procédé voor
het maken van kleuretsen. Deze unieke techniek betekende een ware vernieuwing
voor de grafische kunst. Haar kleurrijke prenten met hun picturale uitstraling
vonden dadelijk een grote weerklank bij galerijhouders en publiek. De kleur
bracht haar dan in de helft van de jaren tachtig tot het schilderen. Haar
werk werd ook altijd groter in formaat. Ze werkte in deze periode hoofdzakelijk
in gouache en de eeuwenoude temperatechniek.
Aan het einde van de jaren tachtig kwam er een einde aan haar zwervend bestaan
en installeerde ze een atelier in de provincie Antwerpen. Hier begon ze
met de productie van een grote reeks kleuretsen, waarbij werken als De kleine
minnaar, en La belle Hélène gezorgd hebben voor een heel nieuwe kijk op
het medium grafiek.
Vanaf 1991 werd haar werk tentoongesteld op de grote kunstbeurzen in Duitsland,
Frankrijk, en New York. Er kwamen exposities in Londen en Duitsland. In
1999 werd een overzicht van dertig jaar uit haar grafisch werk tentoongesteld
in Museum Kempenland in Eindhoven.
Vrouwen als zelfbeeld
Technisch bekeken is Katrien Caymax zeer veelzijdig, maar haar stijl en haar
thematiek bleven door de jaren heen in wezen onveranderd. Het publiek
herkent onmiddellijk haar sterke, vloeiende lijn en haar helder kleurenpalet.
Haar
oeuvre is uitgesproken figuratief. De meeste van haar werken hebben de
vrouwelijke figuur als thema: verleidelijke vrouwen, zachte vrouwen,
tedere vrouwen, afwijzende vrouwen... alle gemoedsstemmingen komen aan bod.
Alle
zijn ze de verpersoonlijking van een kunstenares met een rijk gemoedsleven.
Katrien Caymax streeft vormelijke eenvoud na, waardoor een sterke kleurenwerking
bereikt wordt. Haar werk valt op door de krachtige lijnvoering en de
uitgepuurde stilering. Met haar specifieke ironische benadering en bedrieglijk
naïeve
tekening verhult Caymax de diepere betekenis. Peter Thoben, conservator
van Museum Kempenland in Eindhoven verwoordt het zo: Haar
vormentaal is sterk tweedimensionaal en ietwat gedeformeerd in de figuren met
nadruk op lijnen en vlakken. Kunstcriticus Stefaan Siffer schrijft: De
werken van Katrien Caymax geven blijk van een bedrieglijke eenvoud. Het
geeft de schilderijen en etsen op het eerste zicht een vertrouwd karakter. De
kracht van haar werken schuilt in de eenvoud van verschillende gelaagdheden,
die samen een kluwen vormen van verhalen zonder woorden of scenario, van verbeelding
en existentialistische zelfbevraging.
Selectie uit individuele tentoonstellingen
Galerie Besselaar Maastricht 1990
Museum Kempenland Eindhoven 2000
Galerie Embryo Leuven (B) 1995 1997 1999
Cultureel centrum Leopoldsburg (B) 1995 2000
Galerie Szymon Antwerpen (B) 1995 1996 1997
Galerie Dimmers Brussel B) 1995 1996
Galerie 88 Bensheim (D) 1995
Galerie Polyprint Wuppertal (D) 1995
Blackheath Gallery London (Gb) 1996
Zella Art Gallery London (Gb) 1995 1997 1998 1999 2000
Musée René Carcan Brussel (B) 1996
Kunst und Museumkreis E.V. Bad Essen (D) 1996
Cercle Artistique Waterloo (B) 1997
Galerie F.Ogurek Lohmar (D) 1997
Musée Denon Chalons-Sur-Saone (F) 1997
Galerie Elzenheimer Schwalbach (D) 1997
Galerie Exelmans Maaseik (B) 1999
Id+Plus Art Center Hamme (B) 1999 2002
Selectie uit collectieve tentoonstellingen
Galerie Besselaar Maastricht 1992 1994
Galerie Besselaar Utrecht 1998 2000 2002 2004
Galerie Kunstforum 1995
Buck und Graphikmesse (D) 1995 1996 1997
Multiple Düsseldorf (D) 1995 1996 1997 1998 1999
Stedelijk Museum St. Niklaas (B) 1996
Blackheath Gallery London (Gb) 1997 1998
Galerie De Bernardi Aachen (D) 1997 1999 2002 2003